လူရႊင္ေတာ္

သူ႕ေသြးကုိသူျပန္စုပ္မိတဲ့
တေစၧတစ္ေကာင္လုိညွဥ္းညဴသံမ်ဳိးနဲ့.                  
ညတစ္ညဟာ သူ႕နာမည္သူေမ့ေနခဲ့..

ကန့္လန့္ကာေနာက္မွာေတာ့ အျပဳံးယဲ့ယဲ့ေလးတစ္စ....
 

လူရႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္ကေျပာခဲ့ဖူးတယ္
သူ့ႏွလုံးအိမ္ကုိ မ်က္ရည္ေတြနဲ့တည္ေဆာက္ခဲ့တာပါတဲ့
ဒါဆုိ ...ကြ်န္ေတာ့္ႏွလုံးအိမ္ကေရာ...
ဘာေတြနဲ့တည္ေဆာက္ခဲ့တာလဲ....?

မနက္ခင္းတစ္ခုေရ...
ငါ့ရဲ့စိတ္ေတြကုိ မ်က္ႏွာသစ္ေပးပါ...
မင္းရဲ့ႏွင္းစက္ေတြနဲ့ ပတ္ျဖန္းေပးပါ...
မီးေလာင္တုိက္သြင္းခံလုိက္ရတဲ့
သိကၡာတရားေတြရဲ့သၿဂၤဳိလ္ပြဲအတြက္
လက္ခုပ္သံက်ယ္က်ယ္ေလးပါးလုိက္ခ်င္လုိ့...
 

ရြာရုိးကုိးေပါက္ေလွ်ာက္ေနတဲ့ မုိးေတြ
ငါ့ရဲ့စိတ္ကုိ ရြာသြန္းေပးပါ...
ငါ့ရဲ့အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကုိ ရြာသြန္းေပးပါ...
လက္ခုပ္သံေအာက္က
လူရႊင္ေတာ္မ်က္ႏွာဖုံးနဲ့ ..ငါ..ကျပမယ္ေလ...
 

မ်က္ရည္ေတြနဲ့ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ႏွလုံးအိမ္တစ္ခု
ေဇာက္ထုိးအလွဲခံလုိက္ရတဲ့ ကံၾကမၼာလား
ဒါမွမဟုတ္...
ကံၾကမၼာရဲ့ ေဇာက္ထုိးျပကြက္လား
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္...
လက္ခုပ္သံေတြနဲ့..တစ္ခါက...
လူရႊင္ေတာ္တစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ့....
ငါဆက္ျပီးကျပပါ့မယ္

                                    မိုးေန

ေခတ္သစ္မွတ္တမ္း

 ကံၾကမၼာ႐ဲ႔ ကကြက္တစ္ခု
ဝက္သစ္ခ်ပင္ေတြ အစီရီပြင့္လုိ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေနခဲ့ ...

မာယာလုိ့ေတာ့မသုံးႏႈန္းပါနဲ့ ..ေကာင္မေလး ..
င့ါရဲ့ေဆးစက္ေတြက်ရာ မွင္ထင္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာ...
ငါတု့ိ... ခပ္လြင့္လြင့္ေလးတီးခဲ့ၾကတဲ့ မနက္ၿဖန္ ..
ဒေရာေသာပါးနဲ့ ငါတုိ့အရိပ္ေတြကုိၾကိဳဆုိေနသေယာင္...
(ဒါမွမဟုတ္).. က်ီစယ္ေနသေယာင္ ၿဖန့္ၾကန့္ထားရဲ့ ...

ကာလေတြရဲ့အေရာင္ကုိ မင္းဘာခ်ယ္မလည္း...
ခပ္ရင့္ရင့္လား..ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့လား....
ဒါမွမဟုတ္ ကမ႓ာရဲ့ပထမဆုံးေသာအေရာင္ေတြထဲက တစ္ခုလား...

ပစၥုပၸန္ကုိသတိရတုိင္း ( macallan ) 12 သားက အၿပဳံးခ်ဳိခ်ဳိနဲ့...ငါ့ကုိ..
ဆီးၾကဳိေနၾက..အဲဒီခ်ိန္တုိင္း...
အၿပဳံးခပ္ပါးပါးေလးေတြ...
ငါ့ရဲ့..အေရၾကီးဆုံးေနရာမွာ ဝင္လုိက္ထြက္လုိက္နဲ့.. 
( သူ...တုိးတုိးေလးေၿပာသြားတယ္..ကုိယ္စားေပါ့တဲ့ ) ..

ေကာင္မေလးေရ..တစ္ခုပဲေမးလုိက္ခ်င္ရဲ့.....
ကမ႓ာဟာ ငါတုိ့မဟုတ္ေတာ့တဲ့ခ်ိန္ ...
ငါတုိ့သာ ကမ႓ာတစ္ခုဆုိရင္ မင္းဘယ္လုိလုပ္မလည္း... 

                                                                                     မုိးေန

ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ရဲ့...ကကြက္...

  ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ ..........တဲ့ ...
                        ကုိယ္တုိင္ဇာတ္ဆရာ ကိုယ္တုိင္မင္းသား
                        ေမ်ာ္လင္.ခ်က္အျပည္.နဲ႕ကေနရင္း
                        ရုတ္တရပ္ ၾကည့္လိုက္မိ္ေတာ့ ......
                        ပရိတ္သတ္ မရွိတဲ့ ဇာတ္ခံုေပၚမွာ ......
                        ဟာ ..... ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲပါလား.......

              ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ .......တဲ့ ...
              ကုိယ္တုိင္ေရး ကုိယ္တုိင္ကတဲ့ဇာတ္
              ဟန္ခ်က္အျပည္.နဲ႕ ........ေဟာ...... ကေစ...
              ကိုယ္တုိင္ပဲ အမိန္႕ခ်လိုက္တယ္....
              မိုးေတြကသဲသဲမဲမဲရြာေနတုန္း.....

                       ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္.......တဲ့ ...
                       မိုးေရေတြနဲ႕ အသက္ဝင္ေနတ ဲ့ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္
                       ဘာမွန္းမသိတဲ့ ကၾကိဳးကကြက္္ေတြနဲ႕
                       ရုတ္တရပ္ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ....
                       ပရိတ္သတ္ မရွိတဲ့ဇာတ္ခံုေပၚမွာ.....
                       လက္ခုပ္သံ တစ္ခ်က္ၾကားလိုက္တယ္ .....ဆက္ကေစ.....
                       ေဟာ ..... အမိန္႕ခ်လိုက္ျပန္ျပီ.....
                       ျပဇာတ္ကမျပီးဆုံးေသးဘူး......
                       မိုးေတြကသဲသဲမဲမဲရြာလို. ေကာင္းေနတုန္း ...........

                                                                                                         မုိးေန

တစ္ၿခမ္းပဲ႕ ...ရာသီ

အလြမ္းေတြနဲ့အိပ္စက္တဲ့ရာသီၿဂဳိလ္

ေၿခရာေတြကုိအိပ္မက္ထဲအက်ဥ္းခ်
အဘိဓၶာန္ထဲက ႏူိးထၿခင္းေတြ 
ဒဏႅာရီတစ္ခုစာ လုံေလာက္ခဲ့ ...

ခပ္ပါးပါးအရိပ္ႏွစ္ခု
နတၳိေတြထဲ အေရာင္ေတြအန္အန္ခ်
ေၿမွာက္ၿပန္ေလေတြတုိက္ခတ္ခဲ့ခ်ိန္ကေပါ့ ...
  
ကႏၱာရေတြေအးစက္

ေတာင္ဘက္က်က် အစြန္းတစ္ခုမွာ
ငါတုိ႕ၿမဳိးရုိးေတြ အခုိးေငြ႕ေငြ႕ေဝလုိ႕ ....

ရာသီမဟုတ္တဲ့မုိးေတြလည္း
တစ္ကုိယ္စာမက ရြာခ်.....

တကယ္ေတာ့ ....
က်ိန္စာခပ္ရင့္ရင့္ ၿပန္႕ကဲ်ခဲ့တဲ့
ၿပဇာတ္တစ္ပုဒ္ပါပဲ ....


                                                 မုိးေန

မာရ္နတ္ ျဖားေယာင္းခဲ့ေသာ ပန္းသီးတစ္လုံး

ငါဟာ အ႐ူးတစ္ေယာက္ဆိုရင္
ကမာၻဦးက ပန္းသီးကို စားခဲ့မိလို့
ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္လိမ့္မယ္  .....
 
အခ်စ္ဆိုတာလည္း
ပန္းသီးတစ္လုံးက ျဖစ္တည္ခဲ့တာဆိုရင္
မာရ္နတ္က ...
အခ်စ္ကို ေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္ပဲေပါ့ ...

ေကာင္မေလးေရ ...
ငါဟာ မာရ္နတ္ရဲ့ အခ်စ္ကိုစားသုံးမိလို့
က်ိန္စာသင့္ခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆိုရင္
အဆုံးသတ္ဟာနင္ျဖစ္ေစ  .....

နတ္ဆိုးတစ္ေယာက္ရဲ့ ျဖားေယာင္းမႈဆိုတာ
တစ္ခါတေလေတာ့လည္း လွပေနတက္တာပဲ ...
ႏွလုံးသားတစ္စုံစီအတြက္ေပါ့  .....  

ငါစဥ္းစားခဲ့ဖူးတယ္ .....
တကယ္လို့ နတ္ဆိုး သာမရွိခဲ့ရင္  
ေကာင္မေလးေရ ...
ႏွလုံးသားထဲက ျဖစ္တည္မႈေတြကို
ဘယ္လိုေခါင္းစဥ္တပ္မလဲ  .....   

တစ္ခ်ိဳ့ပန္းသီးေတြက ခ်ိဳျမိန္သလို
တစ္ခ်ိဳ့ပန္းသီးေတြက ခါးသီးတယ္ ...
တစ္ခ်ိဳ့ပန္းသီးေတြမွာေတာ့
အဆိပ္ေတြ ေပ်ာ္ဝင္စီးဆင္း ေနတက္တယ္  .....

ေကာင္မေလးေရ .....
နင္ေရာ ........ဘယ္လိုပန္းသီးမ်ိဳးလည္း.....?

                              

                                မိုးေန

ပ်ဳိ

ရင္ထဲက ေလးနက္ၿခင္းေတြ
ပဥၥလက္နဲ ့နင္ႏူတ္ယူသြားတယ္
ရင္ခုန္သံရပ္တန္ ့မသြားခဲ့ေပမဲ့
ဒုတိယအၾကိမ္ေသဆုံးၿခင္းပဲ ပ်ဳိ ....
ီ
နင္မရက္စက္ခဲ့ပါဘူး
ႏွလုံးသားတစ္ခု ေဇာက္ထုိးၿဖစ္ခဲ့တာကလြဲလုိ ့
ဒါေပမယ့္ ..... ငါမညာပါဘူး ....
လြမ္းတယ္ ... ငါနင့္ကုိလြမ္းေနဆဲပဲ ပ်ဳိ ...

ဓားသြားမွာပ်ားရည္ဆမ္းၿပီး
အတၱတစ္ၿခမ္းကုိမွ ပန္းသီးလုိခြဲစားခ်င္ခဲ့တာ
နင့္ရဲ ့ၿပင္းၿပတဲ့ မက္ေမာၿခင္းပဲေလ .....

ႏွလုံးသားတစ္ခုကြဲခဲ့လုိ ့
ႏွလုံးသားတစ္ခုကုိၿပန္ခြဲတာ
မွန္တယ္ ..... တရားတယ္ ....

နင့္ေပ်ာ္ရြင္ၿခင္းအတြက္ ကံၾကမၼာကသတ္မွတ္ေပးခဲ့တဲ့
တစ္ခုတည္းေသာအရာဟာ ... ငါဆုိရင္ ...
နင့္ရဲ ့ရူးသြပ္မႈအတြက္ ငါ ......
အႀကိမ္ႀကိမ္ၿပန္ရွင္သန္ေပးမယ္
နင္အႀကိမ္ႀကိမ္ၿပဳံးလုိက္ဦး ပ်ဳိ .....

နင့္ကုိခ်စ္ေပမယ့္
နင့္ႏွလုံးသားကုိ ငါမုန္းတယ္ .....

ေနာက္ဆုံး ... ေနာက္ဆုံး ...
နင္မလုိအပ္ေတာ့တဲ့ေန ့
နင္ပ်င္းရိသြားမယ့္ ႏွလုံးသားကုိ ... ပ်ဳိ ...
ေၿမႀကီးေပၚပစ္ခ်ခဲ့ပါ .....

ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ေသဆုံးၿခင္းနဲ ့
မၿမင္ရတဲ့ ဘယ္ဘက္ရင္အုံထဲမွာ
နင္ရွိေနဦးမယ္ ... ပ်ဳိ .....


မုိးေန

ေတေလမွတ္တမ္း ...

ငါခတ္ေနတဲ့ အေတာင္ပံေတြကုိ
မင္းရဲ ့မုန္တုိင္းနဲ ့မက်ီစားပါနဲ ့ ...
ႏွင္းတစ္စက္မေၾကြေသးခင္
မအိပ္စက္ရေသးတဲ့ေၿမႀကီးေပၚ
အက်ဥ္းက်ေနတဲ့အိပ္မက္ေတြ
ေၿခခ်ခြင့္ရခ်င္ေသးလုိ ့ပါ ...

ငါဟာ အစြမ္းကုန္မုိက္ေနတဲ့ ကႏၲာရတစ္ခု
ရီတစ္လွည့္ ငုိတစ္လွည့္နဲ ့
နံပါတ္စဥ္တပ္မထားတဲ့ အဘိဓၶာန္မွာမွ
ဂမီာၦရဆန္ဆန္ က်ဴးရင့္ခ်င္ခဲ့ ....

ေတာေခြးတစ္အုပ္ကုိေတြ ့လုိ ့
ဝံပုေလြအေရၿခဳံခဲ့တဲ့သူအၿဖစ္နဲ ့ေတာ့
ေတာအုပ္တစ္အုပ္ရဲ ့ သမုိင္းမွာအမည္မတြင္ခဲ့ခ်င္ဘူး ...

သိကၡာတရားေတြနံေစာ္ေနတဲ့ သဘာဝေတာ့
ေၿမွာက္ၿပန္ေလေတြနဲ ့အေဖာ္ည ုိၿပီး
သူ ့ကုိယ္သူႏူိးထခဲ့တာ ၾကာၿပီတဲ့ ...

ဒီလုိနဲ ့ပဲ .... ေတေလတစ္ေကာင္
မုိးလင္းတုိင္း သူ ့ကုိယ္သူ ၿပန္ၿပန္ၾကည့္လုိ ့ေပါ့ .....

မုိးေန